Magdalena Środa: "Są inne przypadki, np. dzieci, które się rodzą, no, powiem w skrócie, bardzo zdeformowane, bez mózgu, z rozszczepieniem kręgosłupa, których udziałem jest jedynie cierpienie. One żyją bardzo krótko – dzień, dwa, tydzień, dwanaście. I właściwie nic się nie dzieje w ich życiu, tylko to cierpienie. Pytanie jest, czy to nie jest rzeczą humanitarną, aby temu cierpieniu ulżyć w sposób ostateczny."
Adolf Hitler: „w końcu 1938 r. (lub na początku 1939 r.) przybył z Lipska list od niejakiego Knauera (do Kancelarii Fuhrera - przyp. K.W.) proszącego Hitlera o zezwolenie lekarzowi na skrócenie życia jego dziecka, które urodziło się ślepe, z brakiem części kończyny dolnej, brakiem kończyny górnej i, jak przypuszczano, było dotknięte kretynizmem. Dziecko znajdowało się w klinice pediatrycznej Uniwersytetu w Lipsku, którą kierował profesor Werner Catel. Hitler delegował do Lipska swego osobistego lekarza profesora Karla Brandta, który po rozmowie z Catelem upoważnił tego ostatniego do „uśpienia” dziecka. W następstwie sprawy Knauera Hitler natychmiast upoważnił Bouchlera i Brandta do decydowania w przypadkach analogicznych zaliczanych do <spraw tajnych Rzeszy> i przekazywanych do kompetencji Kancelarii Fuhrera i profesora Brandta.”
